بازگشت

دعاي امام در روز عاشورا


ابن عساکر با سند خود از ابومخنف از ابوخالد کاهلي چنين نقل مي کند:

چون سپاه امام صبح کردند، امام حسين عليه السلام دست به دعا برداشت و چنين گفت: خداوندا! تو در هر گرفتاري تکيه گاه من و در هر سختي اميد مني؛ در هر حادثه که بر من پيش آيد، تو پناه و توان مني. چه بسيار اندوهي که دل در آن ناتوان مي شود، چاره کم مي گردد و دوست تنها مي گذارد و دشمن شماتت مي کند، که اين غصه و دردها را نزد تو آورده و با تو در ميان گذاشته ام. دل به تو بسته و از ديگران بريده ام و تو آن اندوه را زدوده اي. تو صاحب هر نعمت و نيکي و سرانجام هر پاياني. [1] .

ابن اثير گويد:

امام حسين عليه السلام سوار بر مرکب خود شد و قرآني خواست. آن را مقابل خود گذاشت، يارانش پيش روي وي به جهاد پرداختند، دستان خود را به دعا بلند کرد و گفت: خداوندا! تو در هر گرفتاري تکيه گاه مني... [2] .


پاورقي

[1] تاريخ ابن‏عساکر (شرح حال امام حسين)، ص 213.

[2] کامل، ج 2، ص 561.