بازگشت

گريه و اندوه امام کاظم بر حسين


صدوق با سند خويش روايت مي کند که امام رضا عليه السلام فرمود:

محرم ماهي است که مردم عصر جاهليت، جنگ در آن را حرام مي دانستند، ولي در اين ماه خونهاي مارا مباح شمرده و ريختند، حرمت ما را شکستند، فرزندان و زنانمان را به اسيري گرفتند و آتش به خيمه هاي ما زدند و اموالمان را به يغما بردند و درباره ي ما حرمت رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم را پاس نداشتند. روز حسين عليه السلام، چشمان ما را زخمي، اشکهايمان را ريزان کرد و در سرزمين کربلا عزيزان ما را خوار کرد و تا قيام قيامت براي ما رنج و بلا بر جاي نهاد. پس بر همچون حسين عليه السلام، گريه کنندگان بگريند، چرا که گريه گناهان بزرگ را مي ريزد. سپس فرمود: پدرم (موسي بن جعفر عليه السلام) هرگاه ماه محرم مي رسيد، ديگر خندان ديده نمي شد و اندوه بر او غالب بود تا آنکه ده روز از آن مي گذشت. روز دهم، روز مصيبت و اندوه و گريه ي او بود و مي فرمود: روزي است که حسين عليه السلام در آن به شهادت رسيده است. [1] .


پاورقي

[1] امالي، ص 111.