ابن نما گويد:

امام سجادعليه السلام و همراهانش وارد خانه ي پيامبر شدند. آن را خالي و غم آلود و حزن انگيز ديدند


که سايه ي مصيبتها بر سر آن بود و با فقدان آن سروران، وحشت آلود. (وي با آوردن اشعار و متوني شاعرانه و ادبي از زبان آن خانه هاي خالي از ساکنانش، به ترسيم مظلوميت اهل بيت و فراموش شدن مفاخر و فضايل دودمان رسالت و استمرار غصه و اندوه بر رنجهاي اين خاندان پاک پرداخته است که از ترجمه ي آن اجتناب شد.) [1] .