سيد بن طاووس از عمر بن علي بن ابي طالب عليه السلام نقل مي کند که با آل عقيل مي گفت:

چون برادرم حسين عليه السلام از بيعت با يزيد در مدينه امتناع کرد، خدمت او رسيدم و او را فارغ يافتم. عرض کردم: يا اباعبدالله! فدايت شوم! برادرت امام مجتبي از پدرش روايت کرد... اشک مجالم نداد و ناله ام بلند شد. مرا به سينه چسباند و فرمود: تو را خبر داد که من کشته مي شوم؟ گفتم: خدا نکند اي پسر پيامبر! فرمود: تو را به حق پدرت آيا از کشته شدن من خبر داد؟ گفتم: آري، پس چرا اقدامي نکردي و بيعت ننمودي؟

فرمود: پدرم فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم او را از شهادتش و شهادت من آگاهانيده و خبر داده که قبر من نزديک قبر او خواهد بود. خيال مي کني چيزي را مي داني که من نمي دانم؟ هرگز تن به ذلت نخواهم داد. مادرم فاطمه، پدرش را ديدار خواهد کرد، در حالي که از رفتار امتش نسبت به ذريه اش شکايت دارد. هر کس که حضرت فاطمه را با آزردن فرزندانش آزرده است، وارد بهشت


نمي شود. [1] .