در ايـامـي كـه لـشـكـر كـوفـه ناجوانمردانه آب را به روي امام و اصحاب و اهل بيتش بسته بود, عـبـاس (ص )بـارهـا دل بـه درياي خطر زد و اهل و اصحاب آن حضرت را سيراب كرد و به همين جهت بود كه آن حضرت را ((سقا)) لقب دادند (120) .



در روز عـاشـورا نـيـز هنگامي كه اصحاب با وفاي امام حسين (ص ) در دفاع از حريم دين به قلب لشكركوفه مي تاختند, هرگاه كار بر يكي از آنها دشوار مي شد و در حلقه محاصره دشمن گرفتار مي آمد, اين عباس بود كه در نجات او تن به خطر مي داد و لشكر كوفه را پراكنده مي كرد (121) .



به خاطر اين همه فضيلت بود كه شهادتش بر حسين (ص ) سخت گران آمد و هنگامي كه او را در خون افتاده ديد, فرمود: هم اكنون كمرم شكست و بيچاره شدم (122) .