هـنـگـامـي كـه عـبـيـداللّه بـن زيـاد به تحريك شمر بن ذي الجوشن تصميم قطعي به جنگ با امـام حـسـيـن (ص ) گـرفت و حكم جنگ را به دست شمر داد تا به كربلا برساند, عبداللّه بن ابي الـمـحـل بن حزام از برادرزاده هاي ام البنين (مادر ابوالفضل ), در مجلس حاضر بود او از ابن زياد خـواست براي پسران ام البنين امان نامه اي بنويسد و ابن زياد نيز به خواسته او اماني نوشت عبداللّه امـان نامه را توسط غلامش به كربلا فرستاد او به كربلا آمد و خدمت عباس (ص ) و برادرانش رسيد آن بـزرگـواران بدون اين كه نامه رااز او بگيرند گفتند: دايي ما را سلام برسان و بگو ما نيازي به امان شما نداريم , امان خدا از امان زاده سميه بهتر است (115) .



و بـديـن وسـيله ثابت كردند كه مرگ در سايه عزت و جوانمردي را بر زندگي در كنار نامردمان ترجيح مي دهند.