بازگشت

فصل نهم در مناسبتهاي ماه رمضان المبارك ماه مناجات و دعا






*



اي دوست ز رحمت دل اگاهم ده ماه رمضان و ماه مهماني توست در محفل مهماني خود را هم ده

*



در ماه دعا سير الي اللهم ده در محفل مهماني خود را هم ده در محفل مهماني خود را هم ده



سلام بر تو اي رمضان



رمضان! اي ماه نور و پاكي، اي حجم وسيع صفا و خلوص، اينك تو آمدي، مقدمت گرامي باد.



رمضان، تو قصيده بلند فضيلتي، رمضان، تو دشت وسيع رحمتي، تو اقيانوس فراخ بركتي.



رمضان! اينك تو با تمام خلوص و صفايت بسراغمان آمده اي، اينك تو با تمامي توان و توشه ات، بياريمان آمده اي تا دستمان گيري و از گرداب گناه و فساد و معصيت و نافرمانيهاي يكساله مان، رها ماه سازي، اينك تو آمده اي تا با تلاشت، تارهاي ضخيم غفلت و عصياني را كه بدور خويش تنيده ايم، بگسلي و در فضاي پاك و مطبوع توبه و استغفار به تفرجمان گماري كه با تمام وجود سر تا پا نيازمان، به استان رب رويم و كوبه درگاه ملكوتيش را بصدا در اوريم كه: ربنا فاغفر لنا ذنوبنا و كفر عنا سئياتنا و توفنا مع الابرار.



اري اي رمضان، اي چكامه پر شور عشق، اي سرود پر سوز عرفان، آمده اي تا درس طريقتامان اموزي و چون سالكي پير و شيخي پر سوز و گداز، در سلك عشق الهي، به سلوكمان واداري كه غلها و زنجيرهاي دست و پاگير زميني را بگسليم و دستي بر آسمان بر اريم و پروازي روحاني به عالم ملكوتيان نمائيم و حجاب ضخيم عالم ماده و اخس مراتب وجود را از هم بدريم.



رمضان! اي پير دير، اي خانقاه عشق.



اينك تو آمده اي تا دلهاي معصيت اندود و غبار گناه گرفته ما را جلا بخشي و آينه دلمان را صيقل زني كه فقط و فقط نور حق را انعكاس دهد و روشني عشق الهي را نمايانگر باشد.



رمضان اي فرياد گر پر سوز، اي منادي عشق و شور:



اينك تو آمده اي تا دستمان گيري و به كلاس دعايمان بري. اري، دعا و نيايش نيايش عارفان حقيقي خداي، دعاي شوريدگان واقعي حضرت رب الا رباب، سرود شيفتگان وادي عشق كمال مطلق، سرود امامان پاك تشيع.



آمده اي تا در كناره بحر عميق ابو حمزه سيرمان دهي و از اقيانوس عشق و شور و گذار افتتاح ما را جرعه اي نوشاني. كه شوري در سرمان افتد و شرري بر جانمان و خداي را بخوانيم كه:



اللهم عرفني نفسك، اللهم عرفني نفسك،



اللهم اجعلنا من اخص عارفيك و اخلص عبادك:



بار الها، ايزدا، خودت را بما بشناسان، خدايا دلهامان، بنور معرفتت روشن فرما، بار معبودا، شراره هاي آتش عشقت، بر خرمن وجودمان انداز كه سراپا و هماره در ان سوزيم،



بار پروردگارا، ايزدا، چنانمان كن كه از خاصان وادي عرفان و عشق تو باشيم و از سالكان حقيقي سبيل تو. و از خالصان رهپوي



طريق عبوديتت قرارمان ده.



اري رمضان، تو پيام اور معنويتي، تو رسول درگاه ربوبيتي.



مقدمت گرامي باد.



ماه عترت و قرآن





*



رمضان، شهر عشق و عرفان است رمضان، ماه عترت و قرآن رمضان امتداد جاده نور ماه تحكيم اشنائيها ماه شب زنده داري عشاق ماه اشك و خروش و ناله و اه ماه تحصيل دانش و تقوي ماه اكرم عترت و قرآن عيد مسعود زاد روز حسن عليه السلام شب قدرش، سلام بر مهدي عليه السلام مغرب آفتاب عمر علي عليه السلام در چنين مه كه انس و جان يارب نظري سوي دردمندان كن اي كه نامت شفا و درمان است

*



رمضان، بحر فيض و احسان است گاه تجديد عهد و پيمان است در گذرگاه هر مسلمان است ماه تعطيل قهر و حرمان است ماه بيدار باش وجدان است ماه برگشت هر پشيمان است ماه تطهير و ماه ايمان است ماه اطفاء نار نيران است روز پرفيض نيمه ان است مشرق ماهتاب قرآن است مشرق ماهتاب قرآن است بر سر سفره تو ميهمان است اي كه نامت شفا و درمان است اي كه نامت شفا و درمان است



مناجات





*



اي كردگار مهربآن اي رهنماي گمرهآن مولا توئي، من بنده ام من از همه كس را نده ام رويم سيه شد از گناه سوي تو آوردم پناه خوانم تو را با صد نواه

*



اي خالق كون و مكان بر حال من رحمي نما از جرم خود شرمنده ام من بر تو دارم التجا اشكم بود يارب گواه خوانم تو را با صد نواه