*



اي آنكه بود هادي دين نام ترا فرياد ز معتزكه پس از انهمه ظلم با زهر جفا كشت سرانجام ترا

*



خون گشت دل از گردش ايام ترا با زهر جفا كشت سرانجام ترا با زهر جفا كشت سرانجام ترا



هدايتگر امت



ائمه طاهرين عليه السلام هر يك جلوه اي از نور واحد محمدي صلّي الله عليه وآله وسلّم اند كه در شرايط گوناگون در بسيط زمين ظهور كرده و از ملكوت آسمانها براي هدايت ناسوتيان نزول فرموده اند تا در كنار انسانها چند صباحي زندگي كنند و سر مشق يك زندگي آيده آل الهي براي تمامي نسلها و دورانها باشند.



جايگاه امام معصوم عليه السلام فقط مسند زعامت و زمامداري جامعه نيست و اين مسند در مرتبي بسيار پاينتر از ان ولايتي است كه ائمه معصومه شيعه از سوي پروردگار جهانيان به ان مفتخرند. مقام ولايت معنوي (ولاء تصرف) براي چهارده معصوم نوراني، مقام است كه هيچيك از اولين و آخرين بدان دست نخواهند يافت و امام عليه السلام انسان كاملي است كه در اعصار مختلف حامل اين ولايت عظمي است و جهان انساني هيچوقت نميتواند بدون حضور ولي مطلق و حجت حق بر حيات خويش ادامه دهد.



امام عليه السلام اگر چه در ميان زمينيان مثل يك انسان معمولي و در كنار كائنات ديگر زيست ميكند ولي در عالم ملكوت و در جهان واقعيت ها، جايگاه امامت لنگرگاه زمين و آسمان است و امام ستون هستي و آفرينش.



امام دهم، حضرت امام علي النقي الهادي عليه السلام، دهمين حامل اين ولايت بزرگ و برحسب زمان دهمين تجسم ان نور پاك محمدي صلّي الله عليه وآله وسلّم است.



امام هادي عليه السلام چهل و دو سال در اين كره خاكي زندگي كردند كه پس از شهادت امام جواد عليه السلام يعني در حاليكه هشت سال و پنج ماه بيشتر نداشتند به مقام امامت رسيدند و سيزده سال در مدينه طيبه اقامت داشتند و پس از متوكل عباسي كه يكي از ظالم ترين و پست ترين خلفاي بني عباس بود، ان حضرت را به اجبار به سامرا برد، امام هادي عليه السلام حدود بيست سال در سامرا و در خانه اي كه هم اكنون محل دفن ان بزرگوار است زندگي كردند.



متوكل عباسي كه به شايستگي و مقام معنوي امام معترف بود از موقعيت امام و محبوبيت ايشان به شدت در هراس و وحشت بود، بنابراين نهايت سعي خود را بكار ميبرد تا مردم را از تماس با امام و مراجعه به ان حضرت محروم نمايد و لذا غالبا حضرت هادي عليه السلام در محيطي بسته و تحت نظر بودند.



با آنكه متوكل تمام امكانات فرصت قيام را از امام و يارانش سلب و آنحضرت را در سامرا در محدوده يك منزل زير نظر گفته بود، ولي هيچگاه از جانب امام اسوده نبود، زيرا ميدانست امام با او اختلاف اساسي و جوهري دارد و از هر فرصتي براي مبارزه با ظلم و دستگاه سلطنت استفاده خواهد كرد.



امام هادي عليه السلام مشعل دار هدايت و معرف مقام رفيع و بلند امامت بود، او امام عليه السلام بود و متصل به درياي بيكرانه علم و دانش الهي. در يكي از مواردي كه حضرتش به معرفي مقام امامت پرداخت، پاسخ سوالي است كه موسي بن عبدالله نخعي از امام داشت، او به حضرت عرض كرد مرا گفتاري تعليم كنيد تا با ان شماها را زيارت كنم، امام هم زيارت جامعه كبيره را به او اموخت.



زيارت جامعه از كاملترين زيارتي است كه براي امامان و اهل بيت رسالت نقل شده و داراي مضامين و تعابير بسيار بلند و در واقع يك دوره امام شناسي به حساب ميآيد، اين همان زيارتي است كه وقتي يكي از شيعيان سعادت يافت و خدمت امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف رسيد حضرت به او فرمودند: چرا شما جامعه نمي خوانيد؟ جامعه جامعه جامعه و مرحوم محدث قمي رد مفاتيح الجنان كيفيت تشرف اين عاشق و مومن به اهل بيت را پس از زيارت جامعه تحت عنوان حكايت سيد رشتي نقل فرموده است.



اين زيارت كه زا معتبرترين ادعيه، و از نظر سند از صحيحترين زيارات شيعه و نيز از نظر متن از فصاحت و بلاغت كم نظيري بر خوردار است، حاوي بلندترين تعابير عرفاني و عاليترين درسهاي عقيدتي بوده و شايسته ترين معرفي از مقام اهل بيت عصمت و طهارت است.



زيارت جامعه بهترين درس مدوني است، كه از امام هادي عليه السلام به يادگار مانده است و از مقام و دست نيافتني ولايت به اندازه فهم بشري پرده برداري ميكند.



امام در اين زيارت در توصيف اهل بيت فرموده: جايگاه رسالت، منزلگاه وحي، خزانه داران علم، ريشه هاي كرامت، نقطه اتكا شهرها، عصاره پيامبران، مشعلهاي تاريكيهاي، پرچمهاي پارسايي، نمونه هاي برتر اهل عالم پسين و پيشين، راز داران خدا، برگزيدگان حق، اولي الامر، صراط متين حق و نورهايي از يك سنخ كه خداوند آنها را به گرد عرش، محيط گردانيده است و اينكه منكران آنها كافر و خارج از دين اند.



به گواهي تاريخ از امام اول تا امام يازدهم شيعيان، هيچيك به مرگ طبيعي از دنيا نرفته اند و به شكلهاي مختلف (در جبهه جنگ، ترور يا بوسيله سم) جام شهادت نوشيده اند، اين نمايشگر ان است كه ائمه نسبت به مسائل سياسي روزگار خويش بي تفاوت نبوده و تنها به عبادات فردي نمي پرداختند و اگر هم به دلايلي سكوت ميكردند هيچگاه سر سازش با ستمگران نداشتند و اين خود مهمترين عامل نگراني دستگاه و دليل به شهادت رساندن ان بزرگواران بود. لذا امام دهم را نيز ميبينيم با آنكه تحت كنترل شديد رژيم خلافت و ظاهرا از انجام فعاليتهاي سياسي و نظامي بدور بودند، مورد كينه و خشم ستمگران قرار گرفته و در مسير شهادت كه خط ويژه آل محمد صلّي الله عليه وآله وسلّم و علي عليه السلام است گام مينهند.



بدينسان وجود حضرتش در سن چهل و دو سالگي يعني در تاريخ سوم رجب سال 254 هجري به دست عوامل خلافت مسموم گشته و به شهادت ميرسند.



آيت آفتاب





*



اي در سپهر مجد و شرف. رويت آفتاب از پاي فتاده ايم، زرحمت تو دستگير جمعيم ما و، ليك پريشان به ياد تو يا هادي المضلين، كز مردم ضلال تو آفتاب عالمي و، از افول تو اي ايت توكل و، اي ايه رضا گاهي دهد مكان تو در بركه السباع زندان بي ملاقات انهم براي تو تو زاده بزرگ جآنان جنتي ان شربتي كه داد به اجبار دشمنت كاتش به جسم و جان تو پروانه سان فتاد اي بر درت نثار درود ملائكه امروز بر سلام مويد بده جواب

*



در بزم ما بتاب و، رخ از دوستان متاب ما را كه دل زآتش داغت بود كباب و زما شكسته تر دل زهرا و، بو تراب جسمت در التهاب و، روانت در التهاب افتاده است در همه ذرات انقلاب ديدي جنايت از متوكل تو بي حساب گاهي درون محبس دشمن به پيچ و تاب اه از جفاي طايفه غافل از عقاب اي از ستم شهيد شده درگه شباب گويا شرنگ مرگ بدو، آتش مذاب وز سوز زهر جسم تو چون شمع گشت اب امروز بر سلام مويد بده جواب امروز بر سلام مويد بده جواب



مرثيه گروهي در شهادت امام هادي عليه السلام





*



اي ولي امر حق، اي عزيز مصطفي سامره در ماتم است، سر بسر شور و عزا جان بقربان تو و درد و رنج و اه تو تا صف محشر بود، در ادامه راه تو اي ولي امر حق حجت پروردگار برده اي در راه دين، رنج و درد بيشمار زهر معتز عاقبت، قاتل جان تو شد ديده جن و ملك، جمله گريان تو شد اي پناه عالمين، رهبر دنيا و دين

*



در ره دين خدا، كشته زهر جفا يا علي ابن جواد، يا امام المتقين در نهايت خانه ات، گشته قربانگاه تو كشته جور و ستم، در ره دين مبين حامي مستضعفان، در نهان و اشكار از جفاي منتصر، و زعناد مستعين جان تو قرباني راه جآنان تو شد اي پناه عالمين، رهبر دنيا و دين