يزيد روزي روي به حضرت سجاد (ع) كرد و گفت: حاجات خود را مكشوفدار كه سه حاجت شما برآورده ميشود.



حضرت فرمود: اول آنكه سر سيّد و مولاي من و پدر من حسين (ع) را به من دهي تا او را زيارت كنم و از او توشه بردارم و وداع بازپسين گويم؛ دوم آنكه حكم كني هر چه از ما به غارت برده شده به ما رد كنند؛ سوم آنكه اگر قصد قتل من داري شخصي امين همراه اهل بيت رسول خدا (ص) كني تا ايشان را به حرم جدّشان برساند.



يزد لعين گفت: اما ديدار سر پدر هرگز براي تو ميسّر نخواهد شد؛ و اما كشتن تو را، پس من عفو كردم و از تو گذشتم و زنان را جز تو كسي به مدينه نخواهد برد؛ و اما آنچه از شما به غارت برده شده من از ما خود به اضعاف قيمت عوض ميدهم.



حضرت فرمود: از مال تو بهره نخواستهايم، مال تو از براي تو باشد، ما اموال خويش را خواستهايم از بهر آنكه بافتة فاطمه دختر محمد(ص) و مقنعه و گلوبند و پيراهن او در ميان آنها بود.



يزيد لعين امر كرد تا اموال را به دست آوردند و دويست دينار هم زيادتر از مال خود داد. حضرت آن زر را بگرفت و بر مردم و فقرا و مسكين قسمت كرد[1].