امام صادق (ع) فرمود: «حسين در نزد پروردگارش ... به زائرانش نظر مي كند . او نگاه مي كند كه چه كسي براي آن حضرت گريه مي كند، پس براي او طلب آمرزش كرده و پدرانش را مي خواند تا براي آن زائر دعا كرده و طلب آمرزش و مغفرت نمايند. سپس امام (حسين) مي فرمايد: اگر زائر من مي دانست كه خدا چه چيزي براي او عطا مي فرمايد شادي او بيشتر از جزع و بي تابي وي مي گرديد» . (11)



و امام حسين (ع) فرمود: «هر كس مرا در زندگانيش زيارت كند، پس از مرگش بازديدش خواهم كرد» . (12)