حس و روح انتقامي كه در يك عزادار وجود دارد و نيز روح مبارزه و جهادي كه بر وي حاكم است ناشي از معرفت صحيح و دقيق و يك محبت عميق است.

معرفت او نسبت به اينكه از كجا آمده و در كجا هست و به كجا مي رود، معرفت به اينكه رابطه و نسبت او با اهل بيت عليهم السلام چيست؟

معرفت به حقيقت و ارزش انسانيت و حيات انساني و همچنين مودتي كه به اهل بيت عليهم السلام دارد، همه و همه موجب مي شود تا عزادار از خداوند بخواهد كه انتقام از دشمنان امام حسين عليه السلام را همراه با منتقم حقيقي روزي او گرداند. اما اين آرزو تنها و بزرگترين خواسته يك منتظر و عزادار حقيقي نيست.


بزرگترين آرزوي يك منتظر عزادار اين است كه خداوند او را در دنيا و آخرت همراه محمد و آل محمد صلي الله عليه و آله قرار دهد و لحظه اي بين او و آنها جدايي نيندازد.

دعاي او در اين مرتبه اين است كه:

«فاسئل الله الذي اكرمني بمعرفتكم و معرفة اوليائكم و رزقني البرائة من اعدائكم ان يجعلني معكم في الدنيا و الآخرة [1] - از خدايي كه مرا به شناخت شما و دوستانتان گرامي داشت و دوري از دشمنانتان را نصيب من كرد، مي خواهم كه مرا در دنيا و آخرت با شما قرار دهد.»

بنابراين آنچه انسان را به اينجا مي رساند كه لياقت چنين درخواستي و آرزوي چنين مقامي را داشته باشد، عبارت است از معرفت اهل بيت عليهم السلام و دوستان آنها و نيز دوري و دشمني نسبت به دشمنان آنها».