امام زمان عليه السلام وارث همه مظلوميت هاي سيزده معصوم ديگر بلكه همه رهبران الهي در طول تاريخ است.

او پايان دهنده به همه ظلم هايي است كه در حق پدران پاكش عليهم السلام و نيز مادر گرامي اش عليهاالسلام و نيز همه مردم جهان شده است.

چنانكه جد بزرگوارش حضرت امام صادق عليه السلام درباره اش چنين فرمودند:

«ليبعثن الله رجلا من ولدي، في آخر الزمان يطالب بدمائنا [1] - خداوند مردي از فرزندانم را برمي انگيزد كه خون ما اهل بيت را مطالبه و قصاص مي كند».

با آمدن او همه مظلوميت ها، گمراهي ها، جهالت ها و غم ها جاي


خود را به عدالت، هدايت و رشد، عقلانيت و شادي و آرامش مي دهند.

با ظهور امام زمان عليه السلام كه نابودي دشمنان خدا را در پي خواهد داشت دوران نوراني و هميشگي حاكميت دين خدا و متخصصان معصوم بر جهان آغاز خواهد شد.

مرحوم علامه طباطبائي (رحمة الله عليه) در اين باره مي فرمايند:

«در بعضي از اخبار رجعت نيز آمده: عمر عالم صد هزار سال است، هشتاد هزار سال از آن حكومت آل محمد صلي الله عليه و آله و بيست هزار سال حكومت ديگران است» [2] .

قرآن كريم در اين باره چنين بشارت مي دهد:

(و نريد ان نمن علي الذين استضعفوا في الارض و نجعلهم و أئمة و نجعلهم الوارثين [3] - و ما چنين اراده كرده ايم كه بر مستضعفان زمين منت نهاده و آنان را پيشوايان و وارثان زمين قرار دهيم.)

آيا مي توان ادعا كرد كه محب اهل بيت عليهم السلام و عزادار حقيقي آنها هستيم در حالي كه هيچ تلاشي براي حكومت آل محمد صلي الله عليه و آله و وراثت مستضعفان بر زمين نكنيم و به مصيبت اعظم راضي باشيم؟