اهل بيت عليهم السلام و همه رهبران معصوم الهي در طول تاريخ بشريت، مصائب عظيم را تحمل كردند، تا حيات حقيقي انسان ها با دين خدا حفظ شود. هرگاه حيات انساني يا عامل آن يعني دين خدا به خطر بيفتد، اهل دين و مؤمنان حقيقي، تمامي تلاش خود را براي نجات انسان ها به كار مي گيرند.

كساني كه به دستور «جهاد» در اسلام انتقاد مي كنند و آن را خشونت مي دانند نه خود حيات انساني دارند و نه از حيات انساني و ارزش آن خبري دارند. احمقانه ترين حرف و عقيده آن است كه ما بايد براي حيات طبيعي و دنيايي مان ارزش قايل باشيم و اگر چيزي آن را تهديد كرد، بايد با آن مبارزه كرد و آن را نابود ساخت ولي اگر چيزي حيات انساني، انسان ها و سعادت ابدي آنها را به خطر انداخت، مبارزه با آن خشونت است! همان طور كه به خطر انداختن حيات طبيعي و حيواني انسان و ساير موجودات، ضربه زدن به زندگي دنيايي مردم خشونت است، به خطر انداختن حيات انساني و ابدي انسان ها و ضربه زدن به آن


خشونت، خيانت و ظلم است. بلكه اين ظلم بالاتر و خطرناكتر از تهديد حيات طبيعي مردم است.

آري جهاد براي دفاع از دين و حفظ آن نه تنها امري انساني، معقول و پسنديده است، بلكه امري واجب است كه اگر روح آن در كسي وجود نداشته باشد، بدين معنا است كه روح او فاقد مرتبه انساني است و از سعادت ابدي بسيار دور مي باشد.

نداشتن روح جهاد در واقع تأييد و تجويز هر گونه ظلم و جنايت است كه با روح انساني سازگار نيست.

به همين دليل رسول اكرم صلي الله عليه و آله كه پيامبر رحمت و به تعبير قرآن كريم براي همه عالميان رحمت است، درباره كسي كه روح جهاد ندارد، چنين مي فرمايند:

«من مات و لم يعز و لم يحدث نفسه بغزو مات علي شعبة من نفاق [1] هر كسي بميرد و در جنگ شركت نكند و به فكر جنگ نباشد، بر شاخه اي از نفاق مرده است».

به عبارت ديگر چنين كسي مؤمن و انسان حقيقي نيست. زيرا جهاد است كه سلامت دين و حيات و امنيت مردم را حفظ مي كند و كسي كه به فكر امنيت و سعادت دنيا و آخرت مردم نيست نه انسان حقيقي است و نه مؤمن واقعي. به همين دليل است كه معتقديم عزاداري كه روح انتقام از دشمنان امام حسين و به خصوص حسين زمان يعني مهدي موعود - عجل الله تعالي فرجه الشريف - را ندارد و طبق فرمايش پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نه تنها عزادار حقيقي و راستين نيست، بلكه گرفتار نوعي نفاق است.