محدود كردن قدرت طاغوت ها و باز كردن فضاي آزاد و مناسب - ولو به طور نسبي - براي فعاليت هاي سياسي، اجتماعي، عملي و معنوي فطرت گراها و نيز پرورش انسان هاي حقيقي و افراد صالح.

اين اثر، نتيجه اثر قبلي يعني قيام و انقلاب عليه طاغوت ها و مستكبران مي باشد. هر قدر عوامل «احساسي و عاطفي» و نيز عوامل «معرفتي


و عقلاني» قوي تر و عميق تر عمل كنند، اثر دوم يعني محدود شدن قدرت مستكبرين و يا حتي نابود شدن آنها - هر چند در زمان و مكان محدود - بيشتر خواهد بود.

به عبارت ديگر، هر چه اثر اول - از آثار اجتماعي مصيبت عظيم - بهتر عمل كند و قوي تر باشد، اثر دوم بيشتر ظهور خواهد كرد.