يا همان مصيبتي كه به جامعه انساني در طول تاريخ به علت محروميت از حقيقت دين و نيز محروميت از وجود مقدس رهبران الهي، به خصوص ائمه معصومين عليهم السلام وارد گرديده است. اين مصيبت به علت كنار گذاشته شدن معصومين عليهم السلام از مقام و مرتبه اي است كه خداوند براي آنان در رهبري و هدايت جامعه انساني در نظر گرفته است. براي توضيح بيشتر اين دو مصيبت و روابطي كه بين آنها وجود دارد، همچنين وظيفه يك «عزادار و شيعه حقيقي» در قبال هر يك از آنها، ناچار به ذكر چند مقدمه هستيم: