دكتر «مايك برانت» - يكي از معاونان سازمان «سيا» در كتابي با عنوان «نقشه اي براي جدايي مكتب الهي» پرده از طرح توطئه بزرگ استكبار جهاني عليه تشيع برداشت و نوشت: «در يك گردهمايي كه با حضور مقامات سازمان اطلاعات مركزي (سيا) برگزار شد و در آن نماينده اي از سرويس اطلاعات انگليس به علت تجارب زياد اين كشور در جوامع اسلامي نيز حضور داشت، اين نتيجه حاصل شد كه شيعيان بيشتر از ديگر مذاهب اسلامي فعال و پويا هستند.»

وي در همان كتاب آورده است: «در اين گردهمايي تصويب شد كه روي اين مذهب تحقيقات بيشتري صورت گيرد و طبق اين تحقيقات برنامه ريزي هايي داشته باشند. به همين منظور 40 ميليون دلار براي آن اختصاص داده شد»....

وي درباره راه حل هاي متكي بر اين تحقيق، مي نگارد: «اين تحقيقات ما را به اين نتيجه رساند كه به طور مستقيم نمي توان با مذهب شيعه رودررو شد و امكان پيروزي بر آن بسيار سخت است و بايد پشت پرده كار كنيم.»

اين مقام ارشد سازمان سيا مي نويسد: «ما برنامه ريزي هاي گسترده اي را براي سياست هاي بلند مدت خود طرح كرديم.

تبليغات گسترده عليه مراجع ديني به منظور زوال مقبوليت آنها در ميان مردم، حمايت از سخنرانان و مداحان سودجود و شهرت طلب و معرفي شعه به عنوان يك مسلك خرافي و در نهايت زدن تير خلاص به اين مذهب از جمله برنامه هاي ما در اين عرصه است»... مقام ارشد سازمان سيا در همان كتاب مي آورد: «يكي از مواردي كه بايد روي آن كار مي كرديم، موضوع فرهنگ عاشورا و شهادت طلبي بود كه هر ساله شيعيان با برگزاري مراسمي اين فرهنگ را زنده نگاه مي دارند. ما تصميم گرفتيم با حمايت مالي از برخي سخنرانان و مداحان و برگزاركنندگان اصلي اين گونه مراسم كه افرادي سودجو و شهرت طلب هستند، عقايد و بنيان هاي شعيه و فرهنگ شهادت طلبي را سست و متزلزل كنيم و مسائل انحرافي در آن بوجود آوريم.»

ساموئل هانتينگتون - نظريه پرداز آمريكايي - در گفتگو با روزنامه فرانسوي لوپوان گفته


است: «امروز تمدن اسلام مهم ترين بلوك ايدئولوژيكي است كه سر راه تمدن غرب قد علم كرده است و اين تمدن را مجبور كرده است از جاه طلبي جهان شمول دست بردارد.» [1] .

انگيزه دو گروه اخير يعني حاكمان ظالم و به ظاهر مسلمان و نيز دشمنان كافر اسلام، مشخص و بيان شد. اما انگيزه دسته اول يعني محبين اهل بيت عليهم السلام چيست؟

درباره اين گروه بايد گفت كه همه آنها داراي يك انگيزه واحد نيستند. در يك تقسيم بندي ساده و اوليه مي توان آنها را به دو دسته تقسيم كرد.

دسته اول، شيعيان و محبين ساده لوح و جاهلي هستند و كه از روي اخلاص و دلسوزي و نشناختن بعد ديگري غير از جنبه عاطفي براي حماسه حسيني، دچار چنين لغزش هايي مي شوند. اين دسته اطلاع درستي از تاريخ اسلام و تاريخ حماسه حسيني ندارند و با هدف قيام سيدالشهدا عليه السلام و نيز فلسفه عزاداري آشنا نيستند و به عزاداري به عنوان يك رسم و سنت رسيده از پدران خود نگاه مي كنند.

دسته دوم، كساني هستند كه از سادگي و بي خبري دسته اول سوءاستفاده مي كنند. اينها كساني هستند كه اين مجالس براي آنها تبديل به محلي براي كسب درآمدهاي سرشار شده است.

استقبال و جهالت دسته اول و شيطنت هاي دسته دوم موجب شده است تا اين گروه در بيشتر گرياندن مردم و مشغول كردن آنها به جنبه هاي مظلوميت و غم انگيز واقعه ي عاشورا و ساير مناسبت هاي مربوط به اهل بيت عليهم السلام سعي زيادي كنند.

بديهي است كه با اين كار جنبه اصلي قيام امام حسين عليه السلام و فلسفه عزاداري حقيقي بر مردم عزادار پوشيده مي ماند و مورد غفلت همگان قرار خواهد گرفت.


اين دسته به خوبي مي دانند كه هر چه بيشتر بتوانند از مردم اشك و ناله بگيرند، محبوبيت و پول بيشتري نصيب آنان خواهد شد و بنابراين تضمين بيشتري براي كسب شهرت و پول در آينده به دست خواهند آورد.

بعضي از آنها حتي از شهوت پول نيز مي گذرند و انگيزه آنان ارضاي شهرت طلبي و شهوت محبوبيت است. چه بسا براي اينكه نام آنها بر سر زبان ها بيفتد، پول هايي نيز خرج كنند.

در بعضي از شهرها بعضي از مداحان يا بهتر بگويم كاسبان حرفه اي براي يك مجلس بيش از يك ميليون تومان دريافت مي كنند.

و نيز خود ديده ام بعضي از مداحان كه اشعار موهن و كفرآميز زيادي را خوانده اند و سنت هاي خطرناكي را در عزاداري ها به وجود آورده اند، با صرف پول هاي زيادي، نوارهاي كاست، ويدئوي و لوح هاي فشرده (سي دي) مجالس خود را به رايگان و در سطح وسيعي در كشور توزيع مي كنند.

به راستي كه وجود چنين افرادي، يك مصيبت بزرگ براي مجالس سوگواري حقيقي و يك عامل بزرگ در مظلوم تر شدن امام حسين عليه السلام و مجالس او است.

اين مصيبت وقتي بزرگتر و بيشتر مي شود كه چنين افرادي براي كسب پول بيشتر يا شهرت به رقابت با يكديگر مي پردازند و هر كدام در ساختن و بافتن مطالب نادرست و تحريف حماسه حسيني بر هم سبقت مي گيرند. اي كاش مصيبت در همين حد متوقف مي ماند. مصيبت بالاتر اينكه هر يك براي بيرون كردن حريف از ميدان به جوسازي عليه ديگري مي پردازند و با عقيده مردم ساده لوح و پاكدل به راحتي بازي مي كنند.


از همه بدتر اينكه اين گروه خود را متولي و قيم دين مردم مي دانند و به راحتي به خود اجازه مي دهند در عين ناداني، در امور تخصصي دين كه به علما و دانشمندان دين مربوط است، دخالت و اظهارنظر كنند و براي مردم و مستمعين خود تكليف شرعي تعيين كنند. اين گروه به علما و دانشمندان راستين اسلام اهميت نمي دهند و نظرات مراجع و علماي دين را تا جايي قبول دارند كه با مطامع و سليقه هاي آنها همخواني داشته باشد. تاريخ عزاداري از مقاومت چنين افرادي در مقابل مراجع و رهبران ديني نمونه هاي زيادي را به ياد دارد.

براي آنها مهم نيست آنچه را مي خوانند يا ترويج مي دهند، حقيقت داشته است يا نه. بلكه همين كه بتوانند اشكي از مردم بگيرند و دل مردم و بانيان مجالس و پرداخت كنندگان پول را به دست آورند، كافي است كه هر مطلب دروغ، ضعيف و يا تحريف شده اي را به زبان بياورند و به معصومين عليهم السلام و ياران آنها نسبت دهند. البته اين نسبت دادن ها يا به طور مستقيم است و يا به بهانه بيان زبان حال صورت مي گيرد.

چنين اشخاصي نه به مصالح اسلام و جهان اسلام اهميت مي دهند و نه با نظرات مراجع و رهبران ديني كاري دارند. براي آنها مهم نيست كه سخنان و كارهاي آنها با مصالح كنوني اسلام و مسلمين سازگار است يا نه. براي آنها اهميت ندارند كه گفته ها و كارهاي آنها با حقيقت قيام و شخصيت سيدالشهداء عليه السلام سازگاري دارد يا نه. آنها كاري با رسالت اصلي عزاداري ها و بزرگداشت ها ندارند. آنها كاري با وظيفه و جهت شايسته مجالس اهل بيت عليهم السلام و نوع انتظاري كه از اين مجالس در دفاع از اسلام و مملكت اسلامي مي رود، ندارند. آنها براي مجالس اهل بيت عليهم السلام يك رسالت و يك وظيفه بيشتر نمي شناسند و نمي خواهند كه بشناسند و آن


هم گرياندن مردم و طرح مسائل غمبار حماسه حسيني بدون در نظر گرفتن روح اين حماسه و پيام آن براي انسان هاي امروز است.

اين هم فريادي ديگر از شهيد راه مبارزه با تحريف ها، استاد شهيد مطهري (رضوان الله تعالي عليه):

«اگر مي خواهيم به عزاداري حسين بن علي ارزش بدهيم. بايد فكر كنيم كه اگر حسين بن علي امروز بود و خودش مي گفت براي من عزاداري كنيد، مي گفت چه شعاري بدهيد؟ آيا مي گفت بخوانيد: نوجوان اكبر من، يا مي گفت بگوييد، زينب مضطرم الوداع الوداع؟! چه چيزهايي كه من امام حسين در عمرم، هرگز به اين جور شعارهاي پست و كثيف ذلت آور تن ندادم و يك كلمه از اين حرفها را نگفتم، اگر حسين بن علي بود مي گفت... شمر هزار و سيصد سال پيش مرد، شمر امروز را بشناس...».

در اين مرتبه دست اندركاران عزاداري با نقش هاي گوناگون و مسئوليت هاي مختلف سعي در هر چه مظلوم تر نشان دادن سيدالشهداء و ياران و خاندان وي دارند، ولي نادانسته بر مظلوميت آنها مي افزايند. زيرا مسير اصلي عزاداري ها را تغيير مي دهند و مردم را از هدف اصلي عزاداري دور مي كند. در اين مرحله مداح و سخنراني موفق تر است كه بتواند اشك بيشتري از مردم بگيرد و آنها را بيشتر بگرياند. هيئت و حسينيه اي موفق تر است كه در آن اشك بيشتري ريخته شود. تكيه بر جنبه هاي ظاهري از قبيل تعداد عزادار، طول دسته عزاداري، تعداد ديگ هاي غذا، نوع پرچم ها و علامت ها و تعداد تيغه ي علامت ها، وسايل صوتي و تصويري، نوع آلات موسيقي، نوع غذا و مقدار ساعت عزاداري، گردش در كوچه ها و خيابان ها و ميزان جمعيت تماشاچي و مشايعت كننده ي دسته جات، از ديگر آفات اين مرحله از عزاداري است. اين آفات گاهي زمينه آلوده شدن عزاداران و هيئت ها را به امور حرام و گناهان كبيره نيز فراهم مي كند.