عزاداري به عنوان يكي از قوي ترين و بهترين عوامل حيات دين و مكتب اهل بيت عليهم السلام، كاري دقيق، ظريف و تخصصي است كه فقط زماني آثار مورد انتظار اهل بيت عليهم السلام را بروز خواهد داد كه با آگاهي همه جانبه به ابعاد گوناگون آن و مقررات و شرايط خاص خودش انجام گيرد. اگر گردانندگان و عوامل اجرايي عزاداري جاهل به اين ابعاد و شرايط خاص باشند، نمي توانند آن نتيجه مطلوب را از عزاداري بگيرند و اگر نتيجه نامطلوب و خطرناكي هم نگيرند، حداقل عزاداري را به يك امر ضعيف و كم اثر تبديل مي كنند. امام علي عليه السلام ناتواني مجريان و عوامل اجرايي يك كار را آفت آن كار مي دانند و چنين مي فرمايند:

«آفة الاعمال عجز العمال [1] - آفت كارها، ناتواني مجريان است.»