در اين مرتبه كه شيعيان حضرت بيشترين اعضاي آن را تشكيل مي دهند، عزادار تنفر و اعتراض خود را نسبت به عاملين مصيبت و جنايت كاران در حق سيدالشهداء عليه السلام و يارانش و به طور كلي همه اهل بيت عليهم السلام اظهار مي كند و بر آنها لعن و نفرين نثار مي كند؛ آنچه موجب شده كه عزادار از مرتبه دوم به مرتبه سوم ترقي كند، شناخت و معرفتي است كه عزادار به وجود مقدس سيدالشهداء عليه السلام پيدا كرده و


اعتقاد بالاتري است كه نسبت به آن حضرت و آيين او يافته است.

شناخت بيشتر سيدالشهداء عليه السلام و اعتقاد بالاتر و بيشتر به مقام آن حضرت و فهم محدود و نسبي درباره قيام ايشان در برابر يزيد و يزيديان، موجب گشته كه عزادار از مرتبه دوم به مرتبه سوم ترقي پيدا كند. همچنين علاوه بر عوامل ذكر شده، شدت يافتن انس و محبت به آن حضرت، عواطف و احساسات عزادار را رقيق تر و بيشتر نموده است؛ و تا جايي كه عزادار در درون خود از يك سو به عنايت حضرت و از سوي ديگر به گريه و آه و سوز و براي ايشان و نيز اعلان برائت و بيزاري از قاتلان او احساس نياز بيشتري مي كند. در اين مرتبه عزاداري به نيت كسب ثواب، برآورده شدن حاجت ها و عرض ادب صورت مي گيرد.

از بررسي اين سه مرتبه به خوبي فهميده مي شود كه عنصر اصلي اين سه مرتبه، عنصر عواطف و احساسات است. بررسي دقيق آثار هنري، نوحه ها و اشعار عاشورايي به خوبي نشان مي دهد كه عزاداري در اين سه مرحله غالبا در سطح عواطف و احساسات است و عزادار به مراحل مراتب بالاتر راه پيدا نكرده است.