در سال 121 هجري، زيد بن علي بن حسين (ع) در شهر كوفه، خود را براي انقلاب آماده ساخت.

وي در سال 122 هجري قيام كرد، ولي انقلاب زيد با مداخله سپاه شام كه در عراق اردو زده بودند، در نطفه خفه شد، گرچه نهضت زيد با شكست روبرو شد، ولي در پرتو انقلاب او، شالوده ي يك سازمان انقلابي و دايمي پي ريزي شد كه پيوسته آماده همكاري با هر اقدام انقلابي بر ضد حكومت هاي فاسد وقت بود و آن عبارت بود از فرقه زيديه كه معتقدند امام و پيشواي مفترض الطاعة كسي است كه با شمشير قيام نموده و در برابر تجاوز ستمگران از حريم دين دفاع كند.