«سيف» همراه با پسر عمو و برادر مادري اش به نام «عبدالله بن سريع» به كربلا آمدند و غلامي نيز همراهشان بود. وقتي نظاره گر شهداي كربلا بودند، گريان شدند و به خدمت امام عليه السلام رسيدند. حضرت فرمودند: چرا گريان هستيد؟! ساعتي ديگر به بهترين زندگاني مي رسيد. گفتند اي فرزند پيامبر: فداي تو شويم! از اين كه دشمن قصد كشتن شما را دارد، پريشانيم.

امام عليه السلام فرمود: خداوند جزاي پرهيزگاران را به شما عطا كند كه ياري نمودن ما را بر خود لازم داشته ايد. سپس با حضرت وداع كردند و به ميدان شتافتند و از حرم پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم دفاع كردند و جمعي را به هلاكت رساندند و به شهادت رسيدند.