عمر بن سعد با دريافت پيام و دستور جديد از عبيدالله بن زياد، به محل استقرار امام حسين عليه السلام و ياران باوفايش نزديك شد.

چون امام از هدف او آگاه شد، به برادر بزرگوار خود، قمر بني هاشم فرمود:

اگر مي تواني آن ها را متقاعد كن كه جنگ را تا فردا به تأخير بيندازند و امشب را مهلت دهند تا ما با خداي خود راز و نياز كنيم و به درگاهش نماز بگزاريم. خداي متعال مي داند كه من به خاطر او نماز و تلاوت كتاب او را دوست دارم...

حضرت عباس عليه السلام آمد و از آن گروه حق نشناس درخواست يك شب مهلت را نمود.

عمر بن سعد سكوت كرد.

عمرو بن حجاج زبيدي گفت:

به خدا قسم اگر درخواست كنندگان از جمعيت تركان و ديلمان بودند و چنين تقاضايي را داشتند، ما قبول مي كرديم، چگونه نپذيريم و حال آن كه ايشان آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم هستند.