34. في كل بلد منهم علي منبره خطيب مصقع فالارض لهم شاغرة و ايديهم فيها مبسوطة والناس لهم خول لا يدفعون يد لا مبين فمن بين جبار عنيد و ذي سطوة علي الضعفة شديد مطاع لا يعرف المبدي والمعيد. [1] .

در هر شهري خطيبي سخنور بر منبر دارند كه به سود آنان سخن مي گويند و سرتاسر كشور اسلامي بي پناه مانده و دستشان در همه جاي آن باز است و مردم بردگان آن هايند كه هيچ دست برخورد كننده اي را از خود نرانند. آن ها كه برخي زورگو و معاندند و برخي بر ناتوانان سلطه گر و تند خويند؛ فرمانرواياني كه نه خدا شناسند و نه معاد.