33. ان الناس عبيد الدنيا والدين لعق علي السنتهم يحوطونه ما درت معايشهم فاذا محصوا بالبلاء قل الديانون. [1] .

مردم، بنده ي دنيايند و شيريني دين را تنها بر زبان دارند؛ تا زندگي هايشان پربار است، بر محور دين گرد مي آيند و هر گاه با بلاها آزموده شدند، دينداران كم مي شوند.