26. قد ترون عهود الله منقوضة فلا تفزعون و انتم لبعض ذمم آبائكم تفزعون و ذمة رسول الله مخفورة... و لا في منزلتكم تعلمون و لا من عمل فيها و بالادهان والمصانفة عند الظلمة تأمنون كل ذلك مما امركم الله به من النهي و التناهي و انتم عنه غافلون و انتم اعظم الناس مصيبة لما غلبتم عليه من منازل العلما. [1] .

شما (علما) مي بينيد كه پيمان هاي خدا شكسته شده ولي نگران نمي شويد، با اينكه براي يك نقض پيمان پدران خود به هراس مي افتيد! مي بينيد كه پيمان رسول خدا خوار و ناچيز شده... ولي در خور مسئوليت خود، كار نمي كنيد و به كساني هم كه در آن راه تلاش مي كنند، وقعي نمي نهيد و خود به چاپلوسي و سازش با ظالمان آسوده ايد. همه اينها همان نهي و بازداري است كه خدا به آن امر كرده است، ولي شما از آن غافليد. و مصيبت بر شما از همه بزرگ تر است؛ زيرا در حفظ منزلت علما مغلوب شديد.