25. اعتبروا ايها الناس بما وعظ الله به أولياءه من سوء ثنائه علي الأحبار اذ يقول: (لولا ينهاهم الربانيون و الأحبار عن قولهم الأثم) [1] .

... انما عاب الله ذلك عليهم لأنهم كانوا يرون من الظلمة الذين بين أظهرهم المنكر و الفساد فلا ينهونهم عن ذلك رغبة فيما كانوا ينالون منهم و رهبة مما يحذرون والله يقول: (فلا تخشوا الناس و اخشون) [2] [3] .

اي مردم! از آن چه خدا به آن، اولياي خود را پند داده، پند گيريد؛ مانند بدگويي او از دانشمندان يهود آنجا كه مي فرمايد: «چرا دانشمندان الهي آنان را از گفتار گناهشان باز نمي دارند؟...» بدين سان خداوند


آنان را نكوهش كرد، چون آنان از ستمگران ميان خود، كارهاي زشت و فساد مي ديدند و نهي شان نمي كردند به طمع آن چه از آن ها به ايشان مي رسيد و از بيم آن چه از آن مي ترسيدند، با اين كه خدا مي فرمايد: «از مردم نترسيد و از من بترسيد.»