هم چنين نقل شده است كه روزي يكي از بردگان حضرت، خطايي كه موجب تنبيه بود، انجام داد. حضرت دستور داد تا او را تأديب كنند.

او گفت: اي آقاي من! (والكاظمين الغيظ)؛ [1] امام فرمود: رهايش كنيد. بار ديگر گفت: اي مولاي من! (والعارفين عن الناس)؛ [2] حضرت فرمود: از تو گذشتم. براي بار سوم گفت: اي مولاي من! (والله يحب المحسنين)؛ [3] حضرت فرمود: تو در راه خدا آزاد هستي. و از اين پس، حقوق تو دو برابر آن چه كه پيش از اين به تو مي دادم، خواهد بود. [4] .