انس نقل مي كند: نزد امام حسين عليه السلام بودم كه يكي از كنيزان آن حضرت در حالي كه شاخه گلي در دستش بود، وارد شد و آن را به امام تقديم كرد.

امام فرمود: تو در راه خدا آزاد هستي.

عرض كردم: او را در برابر يك شاخه گل بي ارزش و كم بها آزاد مي كني؟!


حضرت فرمود: خداوند ما را چنين تربيت كرده است كه مي فرمايد: (و اذا حييتم بتحية فحيوأ بأحسن منها أو ردوها) [1] و آزادگي او بهتر است از آن چه كه او آورده بود. [2] .