پيشوايان ديني ما در همه ابعاد، صاحب كمال بوده اند و براي شيعيان خود نيز اين را مي پسنديدند.

در اين ميان، حالات امام حسين عليه السلام هم چون چشمان اشكبار، حالت نجوا و نيايش، زبان ستايش گر، زندگي سراسر شكر نسبت به نعمت هاي الهي، نيايش ژرف و عاشقانه اش در «جبل الرحمة» و دعايش در روز عرفه - كه از زيباترين و غني ترين متون نيايشي عارفانه است - همه و همه، حكايت از روح بلند عرفاني ايشان دارد.


اين بعد از حيات حضرت؛ يعني توجه به خدا و نيايش هاي شبانه و دعاهاي متضرعانه سيدالشهدا عليه السلام لازم است كه در لحظه لحظه ي زندگي ما تجلي پيدا كند و از او الگو بگيريم.