حسين بن علي عليه السلام، شب عاشورا براي انس با خدا و تهجد و تلاوت قرآن و نماز، از دشمن مهلت گرفت.

در گرماگرم نبرد عاشورا نيز، هنگام ظهر به نماز ايستاد تا به ما بياموزد كه جان بر سر دين و خداجويي نهاده است.

سعيد بن عبدالله حنفي، در آن لحظه، در برابر امام همچون سپر حفاظتي مي ايستد،تا حسين بن علي عليه السلام، آخرين نمازش را بخواند و با 13 تير كه بر پيكرش مي نشيند، به شهادت مي رسد. [1] .

ابوثمامه صائدي نيز كه خودش شهيد نماز است در روز عاشورا، فرا رسيدن هنگام نماز را يادآور


مي شود. امام حسين عليه السلام دعايش مي كند كه خدا از نمازگزاران ذاكر قرارش دهد. [2] .

اين كه در زيارت هاي امام حسين عليه السلام، خطاب مي كنيم: «اشهد انك قد اقمت الصلوة...» [3] و او را به عنوان اقامه كننده نماز مي خوانيم، جلوه ديگري از اهميت نماز را در زندگي و شهادت آن پيشواي معنويت و عبوديت نشان مي دهد.