امام صادق عليه السلام فرمود:

ان الله عزوجل عباد في الارض من خالص عباده ما ينزل من السماء تحفة الي الارض الا صرفها عنهم الي غيرهم و لا بلية الا صرفها اليهم؛ خداوند در روي زمين، بندگاني دارد از بندگان خالص كه هر تحفه اي از آسمان بيايد، از ايشان برمي گرداند و به ديگران مي رساند و هر بلايي كه بيايد، متوجه آن ها مي سازد.

و اين شدت علاقه و محبت خداوند، تا آن جا است كه همه چيز را از آن بنده ي خالص مي گيرد:

اذا احب الله عبدا ابتلاه فاذا احبه الحب البالغ افتناه قالوا ما افتنائه؟ قال: لا يترك له مالا و لا ولدا؛

خداوند متعال وقتي بنده اي را دوست داشته باشد، او را مبتلا مي كند، اگر علاقه شديد به او داشته باشد، همه چيزش را مي گيرد. راوي مي پرسد افتناء چيست؟ فرمود: مال و فرزند برايش نمي گذارد.

ايوب پيامبر عليه السلام نمونه اي از اين عنايت بود كه مال و فرزند و همه ي زندگي او را گرفت.