ابن شهرآشوب مي نويسد: در بسياري از كتاب ها، از جمله كشف اللئام و الفضائل، در معناي اين آيه ي (لا يرون فيها شمسا و لا زمهريرا)؛ [1] و نمي بينند در بهشت نه آفتاب و نه سرمايي را، آورده اند كه ابن عباس گفت:ناگهان بهشتيان نوري مي بينند كه باغ هاي بهشت را نوراني مي كند، اظهار مي دارند: خدايا: تو در كتابي كه بر پيامبرت فرستادي، فرمودي: (لا يرون فيها شمسا)؛ بهشتيان در بهشت خورشيدي نخواهند ديد.

ندا مي رسد: اين، نور آفتاب و ماه نيست، بلكه علي عليه السلام و فاطمه عليهاالسلام از چيزي تعجب كرده و خنديدند و


از نور آن دو، بهشت روشن گرديد. [2] .

رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم به فاطمه زهرا عليهاالسلام فرمود:

هرگاه اولياي خدا در بهشت مستقر گرديدند، از آدم گرفته تا ساير انبياء، همه به ديدارت مي شتابند. [3] .