زائر، در اين فراز از زيارت، پس از اهداي تحيت و اظهار محبت و ابراز برائت از ظالمان، در حالي كه به سجده افتاده است و بيني بر خاك مي سايد، شاكر نعمت هاي الهي است و مهم ترين درخواستش را؛ يعني شفاعت امام حسين عليه السلام را از خداوند سبحان طلب مي كند.