امام باقر عليه السلام نيز در برابر امويان واكنش نشان داد و هر گونه همكاري با آن ها را نفي كرد.

جابر بن عبدالله انصاري از امام باقر عليه السلام پرسيد: مراد از آيه 165 سوره بقره چيست؟ در اين آيه مي خوانيم:

(و من الناس من يتخذ من دون الله أندادا يحبونهم كحب الله...)؛ [1] بعضي از مردم معبودهايي جز خداوند براي خود برمي گزينند و آن ها را چون خدا دوست دارند.

امام عليه السلام فرمود:

آنان دوست داران بني اميه اند كه امويان را پيشواي خود داشتند و امامت كساني كه خداوند برگزيده بود، نپذيرفتند.

اي جابر، به خدا سوگند! مصداق اين آيه پيشوايان ستمگر و طرفداران آن هايند. [2] .

ابوبصير رحمه الله از آن حضرت عليه السلام درباره كساني كه در دستگاه حكومتي بني اميه كار مي كردند، پرسيد.

حضرت فرمود:

نبايد، حتي به قدر كشيدن قلمي، در دستگاه آن ها بود؛ زيرا مردم به چيزي از دنياي آنان نمي رسند مگر آنكه به همان اندازه دينشان را از دست بدهند.

كليني روايتي در خور توجه از رويارويي امام باقر عليه السلام با بني اميه نقل كرده است. او مي گويد: روزي امام باقر عليه السلام در مسجدالحرام نشسته بود كه از بني اميه و دولت آن ها سخن به ميان آمد. فردي گفت: كاش شما همراه بني اميه بوديد و حكومت در دستانتان بود.


امام فرمود:

ما أنا بصاحبهم و لا يسرني أن أكون صاحبهم ان أصحابهم أولاد الزنا ان الله تبارك و تعالي لم يخلق منذ خلق السماوات و الأرض سنين و لا أياما أقصر من سنينهم و أيامهم [3] با آن ها همكاري نمي كنم و همراهي با آنان مرا شادمان نمي سازد. همانا ياران آن ها فرزندان نامشروع شمرده مي شوند. وقتي آفريدگار زمين و آسمان را آفريد، روزگاري كمتر از روزگار امويان تقدير نكرد.