ولي مي توان نگاهي ديگر نيز به اين حماسه و زندگي سيدالشهداء عليه السلام كرد، و آن نگاه اثباتي است؛ يعني حسين بن علي عليهم السلام را «مصلحي» بزرگ و «اسوه اي» دلسوز و «انساني» كامل و «بشري» آزاده دانست كه با بهره وري از عنايات الهي به يك مسأله مهم و حياتي زمان خود پرداخته و از تمامي امكانات لازم براي اداي وظيفه خويش بهره برده، هر آن چه داشت براي رضاي الهي و نجات مردم در طبق اخلاص نهاد و اين نهضت را هم چون مشعلي فروزان و هدايت گر، فراراه تمامي بشريت نهاد و آن را الهام بخش تمامي حركت سياسي و آزادي خواهانه قرار داد.

او به عملي دست يازيد كه براي هر انسان آزاده و خود ساخته اي قابل تقليد و الگو برداري است؛ عملي بشري، ولي در حد كمال و بدون هيچ كاستي.

اين نگاه به پيروان و دوستداران آن حضرت اين امكان را مي دهد كه تمامي زواياي زندگي او را دستمايه زندگي و مشي فردي و اجتماعي خويش سازند و به جز مؤيه كردن از آن هدايت و سرمشق گيرند.

در اين نگاه، سيدالشهداء عليه السلام در جايگاه «مصلحي» خواهد نشست كه مي بايد با اين حركت خونين، مردم را به هويت انساني خويش باز گرداند و آن ها را در مسير آگاهي و هدايت قرار دهد.

فقط در اين نگاه است كه زندگي ائمه معصوم عليهم السلام و از آن جمله امام حسين عليه السلام با زندگي انسان ها پيوند مي خورد و در آن تأثير مي گذارد و اين جمله امام صادق عليه السلام در زيارت اربعين كه «و بذل مهجته فيك ليستنقذ عبادك من الجهالة و حيرة الضلالة» تحقق عيني خواهد يافت و خطبه هاي آتشين و سخنان حماسي آن حضرت و ديگر معصومان مخاطباني تازه خواهد داشت.