در اين فراز از زيارت، سخن با كساني است كه در كربلا اسب ها را زين كردند و لگام زدند و خود را مهيا و آماده جنگ با امام حسين عليه السلام كردند. در فصل سوگنامه كربلا به جنايت اين افراد پست، مفصلا اشاره شده.


لقد عظم مصابي بك فاسئل الله الذي اكرم مقامك و اكرمني بك ان يرزقني طلب ثارك مع امام منصور من اهل بيت محمد صلي الله عليه و آله و سلم.

تحمل مصيت ات بر من به واسطه ي ظلمي كه بر شما رفت سخت دشوار است. پس از خدايي كه مقام تو را بلند و گرامي داشت و مرا هم به واسطه ي دوستي با تو عزت بخشيد درخواست مي كنم كه روزيم گرداند تا با امام منصور از اهل بيت محمد صلي الله عليه و آله و سلم (يعني حضرت ولي عصر عليه السلام) خون خواه تو باشم.



ندارم تاب حمل آن مصيبت

كه بر تو آمد و دين حبيبت



ز حقي كه مقامت پاس دارد

به دل ها تخم حب و بغض كارد



كريمي كه مرا در سايه ي تو

گرامي كرده و همسايه ي تو



بخواهم تا ابد همراهيت را

كند روزي من خونخواهيت را



به همراه امام حي مستور

امامي كه ز حق گرديده منصور



بود از بيت پيغمبر، كمالش

درود حق بر او بادا و آلش