مرحوم علامه اميني رحمه الله در كتاب گران سنگ الغدير، به ده ها مورد از بدعت ها و مفاسد معاويه اشاره كرده است. در اين جا به قسمتي از آن مي پردازيم:

1- معاويه اولين كسي بود كه فساد و فحشا را در بين مسلمانان رواج داد.

2- اولين كسي بود كه ربا را حلال كرد و خورد.

3- اولين كسي بود كه نماز را در سفر تمام خواند.

4- اولين كسي بود كه بدعت اذان را در نماز عيدين (فطر و قربان) پايه گذاري كرد.

5- اولين كسي بود كه جمع بين دو خواهر را جايز شمرد.

6- اولين كسي بود كه سنت پيامبر را در ديات، تغيير و هر چه از سنت نبود، اضافه كرد.

7- اولين كسي بود كه تكبير گفتن را قبل و پس از ركوع، ترك كرد.

8- اولين كسي بود كه در نماز عيد خطبه را بر نماز مقدم داشت.

9- اولين كسي بود كه حكم فرزندان نامشروع را نقض كرد.

10- اولين كسي بود كه انگشتر را در دست چپ كرد.

11- اولين كسي بود كه سب و دشنام به علي عليه السلام را آغاز و آن را سنت قرار داد.

12- اولين كسي بود كه بيت المال را صرف تحريف كتاب خدا كرد.

13- اولين كسي بود كه شرط بيعت كردن با او را سب علي بن ابي طالب عليه السلام قرار داد.

14- اولين كسي بود كه سر مقدس صحابي پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم عمرو بن حمق را نزد او بردند.

15- اولين كسي بود كه ياران عادل رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم را به قتل رسانيد.

16- اولين كسي بود كه زنان پيروان اهل بيت پيامبر عليهم السلام را به قتل رسانيد.

17- اولين كسي بود كه خلافت اسلامي را به پادشاهي تبديل كرد.

18- اولين كسي بود كه لباس ابريشم به تن كرد و در ظرف طلا و نقره آب نوشيد.

19- اولين كسي بود كه آواز و غناي حرام شنيد و اموال را بر آن صرف كرد.

20- اولين كسي بود كه بر شهر پيامبر حمله ور شد و مردم آن ديار را ترساند. [1] .

به هر حال، لعن، سزاوار خاندان ننگين بني اميه و كساني كه همراه با آن ها از طرف معاويه به اخلافش به عنوان دست نشانده منصوب بودند مي باشد. زندگي دودمان اموي سرشار از تجاوز، ستم و جنايت است. [2] .


آري! آن درخت پليدي كه بي اساس بود و آن افراد نالايقي كه امت خود را به نابودي كشاندند و مانع برخورداري مردم از رسيدن هدايت هاي رهبران ديني به آنان گشتند، فرزندان پست اميه بودند كه زمام امور مسلمين را به دست گرفتند و كوشيدند تا اسلام و نام پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم را به طور كلي از صحنه ي زندگي مردم بردارند.

زمان حاكميت بني اميه از بدترين دوران تاريخ است؛ آن ها به فساد پرداختند و به كسي رحم نكردند، حتي بستگان و خويشان خود [3] و همه ي آزادي خواهان هم چون رشيد حجري و حجر بن عدي و يارانش و نيز هزاران شيعه مورد ظلم قرار گرفتند.

دوره ي حاكميت دودمان پليد اموي، سب و لعن حضرت علي عليه السلام رايج شد، تا آن جا كه بعد از خطبه هاي نماز جمعه، به دستور معاويه ي خبيث، حضرت علي عليه السلام را لعن مي كردند.

«جاحظ» دشمن درجه ي يك خاندان علوي مي نويسد:

معاويه در نهايت بي شرمي، خودش را مسلمان و علي را ملحد و كافر مي ناميد، لذا لعن او را جايز دانست و دستور آن را صادر كرد. [4] .

معاويه ي ملعون در پايان خطبه هاي نماز جمعه مي گفت:

ان معاوية كان يقول في آخر خطبة الجمعة اللهم ان أباتراب ألحد في دينك و صد عن سبيلك فالعنه لعنا و بيلا و عذبه عذابا أليما!؛ [5] بار خدايا! ابوتراب از دين بيرون رفته، مردم را از رهروي در صراط مستقيم باز داشته است. خدايا او را سخت لعن كن و او را به عذاب سخت گرفتار ساز.

در طليعه سخن بيان شد كه خلافت ابوبكر و عمر و به خصوص عثمان، زمينه هاي از هر جهت مساعدي براي دودمان ناپاك بني اميه فراهم ساخت تا مقام خلافت را غصب كرده و اسلام را بي محتوا و دگرگون سازند و توده هاي مسلمان را به انحراف و انحطاط كشانند و موجبات قيام و قتل امام حسين عليه السلام را پيش آورند.

بني اميه كه با همه توان با اسلام و مسلمين جنگيدند، سرانجام احساس كردند كه مردم اعتقاد به اسلام دارند، لذا با ماسك اسلام تلاش كردند تا به دولت و رياست برسند.