يزيد جواني خودسر، شهوت پرست، بي باك، عياش، خوش گذران و بي خرد بود.

او كه گرايش به مسيحيت تحريف شده داشت، دوران جواني را نزد قبيله ي مادرش «بني كلب» بود كه


پيش از اسلام دين مسيحي داشتند.

علاوه بر تأثير پذيري از مسيحيت، خشونت باديه و سختي طبيعت صحرا نيز با سرشت او درهم آميخته بود. [1] .

وي، بر اثر هوس بازي بسيار، به صورت علني، مقدسات اسلام را زير پا مي گذاشت و به خار شهوت پرستي، از هيچ فسادي فروگذار نبود.

يزيد در رفتار با مردم، روش فرعون را در پيش گرفته بود، بلكه رفتار فرعون از او بهتر بود. [2] .

علاوه بر آن، تظاهر به فساد و شرب خمر علني و برپايي بزم هاي اشرافي، تا جايي بود كه در مجالس عياشي با وقاحت و صراحت تمام، به مقدسات اسلامي، چنين دهن كجي داشت:

ياران هم پياله ي من!

برخيزيد و به نغمه هاي مطربان خوش آواز گوش دهيد و پياله هاي شراب را پي در پي سر بكشيد و بحث و مذاكره ي علمي و ادبي را كنار بگذاريد.

نغمه هاي (هوس انگيز) ساز و آواز، مرا از شنيدن اذان و نداي الله اكبر بازمي دارد و من حاضرم حوران بهشتي را (كه نسيه است) با خم شراب (كه نقد است) عوض كنم! [3] .

دربارش مركز انواع فساد و گناه بود و آثار شوم فساد و بي بندباري و بي ديني در جامعه، تا اماكن مقدسي هم چون مكه و مدينه نيز گسترش يافته بود. [4] .

يزيد كسي بود كه جانش در راه افرا در هوس بازي و شراب خواري تلف شد. [5] .