«زياد بن ابيه»! پسر پدرش!!

از آن جا كه نسب «زياد» معلوم نيست، گاهي به او زياد بن عبيد و گاهي زياد بن سميه و يا زياد بن ابي سفيان گفته اند.

سميه، كنيز يكي از دهقانان فارس بود و به عقد غلام رومي به نام عبيد درآمد. پس از آن كه زياد به دنيا آمد و به حد بلوغ رسيد، پدرش را به هزار درهم خريد و آزاد كرد.

البته سميه از زنان آلوده ي مشهور در طائف بود كه شهرت به زنا داشت و رسما نشانه و پرچم داشت. [1] .

اما حسن مجتبي عليه السلام در مجلسي كه معاويه و عمرو بن عاص و مروان بن حكم و زياد حضور داشتند، خطاب به زياد فرمود:

تو اي زياد! هيچ رابطه اي با قريش نداري، هيچ نشانه اي از اصالت و نجابت خانوادگي در تو نيست، بلكه عكس آن هويد است، زيرا مادرت از بزهكاران مشهور بود كه از مردان آلوده ي قريش پذيرايي مي كرد. عرب براي تو پدري نمي شناخت؛ ليكن پس از مرگ پدرت، معاويه تو را به فرزندي ابوسفيان و برادري خويش خواند. آري، تو هيچ نشان افتخاري نداري... [2] .

«زياد» بعد از آن كه از طرف معاويه حاكم بر كوفه و بصره شد، عده زيادي از شيعيان و دوستداران علي بن ابي طالب را به شهادت رساند.