ابوبصير رحمه الله از شاگردان امام باقر و امام صادق عليهم السلام است.

وي چنين روايت مي كند كه معصوم عليه السلام فرمود:

وقتي بنده مؤمن، وارد قبر و برزخ مي شود، شش چهره ي نوراني نيز با او وارد مي شوند.

در بين اين شش صورت، يكي از همه نوراني تر، پر بهاتر و زيباتر است.

يكي از آن ها طرف راست او در قبر قرار مي گيرد، ديگري طرف چپ، سومي روبرو، چهارمي


پشت سر، پنجمي نزديك پاهاي او.

سپس آن كه از همه نوراني تر است، بالاي سر او مي ايستد.

اين شش صورت در برابر هر گونه حادثه و مشكلي كه بخواهد به او آسيب برساند، از وي حمايت مي كنند.

اگر از طرف راست اين مؤمن، بخواهد به وي آسيب برساند، آن كه طرف راست اوست حفظش مي كند، نيز از طرف چپ، روبرو، پشت سر، زير پا، بالاي سر.

آن گاه معارفه اي در همان برزخ بين اين صورت هاي نوراني برقرار مي شود و يكديگر را معرفي مي كنند.

آن كه از همه نوراني تر است از ديگران مي پرسد خدا جزاي خير به شما بدهد، شما كيستيد؟

آن كه طرف راست اين بنده ي مؤمن قرار دارد مي گويد: من نماز او هستم.

آن نوري كه پايين پاي اوست مي گويد: من نيكي هايي هستم كه او به برادران مؤمن روا داشته است. خيري كه به ديگران رسانده به صورت نوراني مجسم شده و پايين پاي انسان قرار مي گيرد كه از آن طرف به انسان گزندي وارد نشود.

آن صورت نوراني كه روبروي او ايستاده مي گويد من روزه او هستم. روزه هم به صورت نوراني در قبر، جلو او قرار مي گيرد و آن صورت نوراني كه پشت سر اوست نمي گذارد از پشت سر به او آسيبي برسد و مي گويد: من حج و عمره ي او هستم.

آن گاه اين پنج نفر كه خود را معرفي كردند، از صورتي كه بالاي سر مؤمن ايستاده سوال مي كنند، تو كيستي كه از همه ما نوراني تر هستي؟

مي گويد: من ولايت خاندان پيغمبرم: «أنا الولاية لآل محمد صلوات الله عليهم اجمعين» [1] .

آري! دوستي آن خاندان و محبت علي و اولادش عليهم السلام به اين صورت تجسم پيدا مي كند. پيروي آن ها به اين صورت درمي آيد كه از همه نوراني تر است و بر انسان اشراف دارد.

اين همان حكمت محبت است؛ زيرا گاهي انسان، اهل بيت عليهم السلام را تصور مي كند و به آن ها علاقه ي صوري دارد و گاهي هم، تشنه آنان است كه اين انسان تا به چيزي معرفت پيدا نكند، محبت پيدا نمي كند.

ارزش انسان به مقدار محبت اوست و هر كسي با محبوبش محشور مي شود.

اگر انسان خواست دوست علي و اولادش عليهم السلام بشود كه ذخيره اي بالاتر از مسأله «تولي» و «تبري» نيست، بايد بعد از معرفت خدا، آنان را اولياي خويش قرار بدهد. لذا يكي از واجبات تشهد، گفتن «اللهم صل علي محمد و آل محمد» است.


درود بر اين خاندان در كنار «شهادتين» در متن عبادت قرار گرفته است.