مسلمانان بايد دوست و دشمن خويش را بشناسند؛ با دوستان مهرورزي كنند و از دشمنان بيزاري جويند.

بيزاري جستن از غاصبين حق آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم، نكته اي است كه امام باقر عليه السلام در زيارت حضرت اباعبدالله عليه السلام در فقره هايي از آن ياد مي كند، و از آن جا كه معصومين عليهم السلام مفسران حقيقي و واقعي قرآن هستند، در آموزه هاي عترت، تفسير روشن آياتي از قرآن كريم را مشاهده مي كنيم:

(و من يتول الله و رسوله والذين آمنوا فان حزب الله هم الغالبون) [1] آن كه در پوشش ولايت خدا و رسولش درآيد و در كنار اهل ايمان باشد، به يقين سعادتمند و كامياب است؛ زيرا گروهي كه هدفي جز خدا ندارند، و حزب الله خوانده مي شوند، همواره پيروزند.

خداوند راه سعادت را به خوبي تبيين مي فرمايد:

(لا تجد قوما يؤمنون بالله و اليوم الآخر يوادون من حاد الله و رسوله و لو كانوا آباءهم أو أبناءهم أو اخوانهم أو عشيرتهم أولئك كتب في قلوبهم الأيمان و أيدهم بروح منه و يدخلهم جنات تجري من تحتها الأنهار خالدين فيها رضي الله عنهم و رضوا عنه أولئك حزب الله ألا ان حزب الله هم المفلحون)؛ [2] هرگز مردمي كه ايمان به خدا و روز قيامت آورده اند، چنين نخواهي يافت كه دوستي با دشمنان خدا و رسول كنند و هر چند آن دشمنان پدران يا فرزندان و برادران و خويشان آن ها باشند. اين مردم پايدارند كه خدا بر دلهايشان نور ايمان نگاشته و به روح قدس الهي آن ها را مؤيد و منصور گردانيده و در قيامت به بهشتي داخل كند كه نهرها زير درختانش جاري است، در حالي كه در آن جاويدانند، خدا از آن ها خشنود و آن ها هم از خدا خشنودند، اينان به حقيقت حزب خدا هستند. الا اي اهل ايمان! بدانيد كه حزب خدا رستگاران عالم اند.

همان گونه كه در زيارت جامعه ي كبيره نيز، امام هادي عليه السلام اين چنين زيبا فرمود:

السلام علي الأئمة الدعاة و القادة الهداة و السادة الولاة والذادة الحماة و أهل الذكر و أولي الأمر و بقية الله و خيرته و حزبه و عيبة علمه و حجته و صراطه و نوره و رحمة الله و بركاته؛ [3] ؛ سلام


بر پيشوايان خلق كه داعيان به سوي حق و رهبر و رهنماي بزرگ و واليان و حاميان دين خدائيد و اهل ذكر (و واقف اسرار قرآن) و فرمانداران از جانب خدا و آيات باقي و برگزيدگان خاص ربوبي و سپاه و نيروي الهي و مخزن علم رباني و حجت هاي بالغه و طريق روشن حضرت حق و نور خدا و برهان او؛ سلام و رحمت و بركات خدا بر شما باد.

بر اساس فرمايش امام معصوم عليه السلام، چون ائمه معصوم عليهم السلام «حزب الله» هستند، پس مخالف و دشمن آنان، «حزب شيطان» است. بر اين اساس، بيزاري از ظالميني كه نسبت به آل محمد عليهم السلام ستم كرده اند، از ثمرات ايمان به حساب مي آيد. نكته ديگر اين كه غاصبين حق ائمه معصوم عليهم السلام با آرمان هاي والاي آن حضرات مخالف بودند، و نيز علاوه بر جلوگيري از نشر آثار و انديشه هاي آن ها، وجود مقدس معصومين عليهم السلام را نيز تحمل نمي نمودند و آنان را به گونه هاي مختلف به شهادت مي رساندند.

بر اين اساس، براي هميشه، استحقاق لعن و نفرين را دارند. [4] .

راهي براي اختصار لعن و سلام

تذكر: «لعن» موجب حساسيت بعضي شده، ولي بايد دانست كه اساسا لعن، حق انساني انسان است كه در مواردي اگر به حقش رسيدگي نشود، جواز لعن هست، مانند مورد «لعان» كه در منابع فقه از كتاب و سنت، به آن تصريح شده است. نيز لعن بر ابطال كنندگان و تغيير دهندكان وقف و موقوفات، كه منصوص است. البته «لعن» غير از «سب» است؛ به اين معنا كه سب و ناسزا گفتن شايسته نيست.

درباره ي اختصار صد مرتبه لعن و سلام زيارت عاشورا، مي توان به اين طريق عمل كرد كه مرحوم فقه سالك الي الله، حضرت آية الله حاج شيخ حسن علي تهراني خراساني معروف به «مرواريد» قدس سره (كه بين ما و ايشان عقد اخوت محقق شده) فرمود: نوعي اختصار از امام هادي عليه السلام نقل شده (گويا در كتاب صدف كه در كتابخانه ي آستان قدس رضوي عليه السلام هم هست، ذكر شده). مثلا پس از قرائت كامل يك مرتبه اللهم العن اول ظالم...، 99 مرتبه اللهم العنهم جميعا بگويند. نيز وقتي كه السلام عليك و علي الأرواح... قرائت كردند، در پايان 99 مرتبه اين عبارت را بگويند: السلام علي الحسين و علي علي بن الحسين و علي اولاد الحسين و علي اصحاب الحسين. نيز ممكن است همان موقعي كه لعن و سلام را مي خواند، بگويد «صد مرتبه» (مأئة مرة)، مانند آن كه گفته مي شود «صد بار سلام». [5] .