امام باقر عليه السلام كه در دوران پر از خفقان اموي نمي توانست نامي از بنيان گذاران ستم بر خاندان نبوت را ببرد، تنها القاب آنان را ذكر فرمود، آن طور كه در ابتدا و انتهاي زيارت، به صورت كلي فرموده است: «اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد».

امام صادق عليه السلام، نيز بعد از هر نماز فريضه، چهار مرد و چهار زن را لعن مي فرمود:

سمعنا أباعبدالله عليه السلام و هو يلعن في دبر كل مكتوبة أربعة من الرجال و أربعا من النساء فلان و فلان و فلان و يسميهم و معاوية و فلانة و فلانة و هندا و أم الحكم أخت معاوية [1] .

مرحوم شيخ صدوق رحمه الله در كتاب «خصال» روايتي را آورده كه حضرت علي عليه السلام از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم چنين نقل مي كند:

سبعة لعنهم الله و كل نبي مجاب المغير لكتاب الله و المكذب بقدر الله والمبدل سنة رسول الله والمستحل من عترتي ما حرم الله عزوجل والمتسلط في سلطانه ليعز من أذل الله و يذل من أعز الله و المستحل لحرم الله و المتكبر عبادة الله عزوجل؛ [2] هفت گروه هستند كه مورد لعنت خدا و هر نبي اي كه دعاي او به اجابت مي رسد، قرار گرفته اند:

1- تغيير دهنده ي كتاب خدا؛

2- تكذيب كننده ي قدر الهي؛

3- كسي كه با روش رسول خدا مخالفت كند؛

4- آن كس كه ذريه ي مرا كه خدا احترامشان را واجب فرض كرده هتك نمايد؛

5- كسي كه به زور به قدرت و سلطنت برسد تا عزيزان خدا را خوار و ذليلان حق را عزيز كند؛

6- آن كه حرام هاي خدا را حلال بشمارد؛

7- آن كه از پرستش خدا سرباز زند.

محدث قمي رحمه الله در كتاب منتهي الآمال، از امام حسن عسكري عليه السلام روايتي را در ثواب لعن نقل مي كند كه به قسمتي از آن اشاره مي شود:

امام عسكري عليه السلام فرمود: پدرم از جدم از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نقل كرد كه فرمود: هر كس ما اهل بيت را نمي تواند ياري دهد، در خلوت، دشمنان ما را لعنت كند... ملائكه وقتي صداي او را مي شنوند، برايش استغفار مي كنند و او را مي ستايند و مي گويند:

اللهم صل علي روح عبدك هذا الذي بذل في نصرة اوليائه جهده و لو قدر علي اكثر من ذلك لفعل؛ خدايا! درود خود را بر روح اين بنده اي كه در راه ياري اولياء خود، تمام كوشش خويش


را به كار برد نازل فرما. اگر بيش تر از اين مي توانست انجام مي داد.

از جانب خداوند ندا مي آيد كه ملائكه من! دعاي شما را در حق اين بنده ام مستجاب كردم و نداي شما را شنيدم و صلوات و درودم بر روح او با ارواح ابرار. او را از برگزيده ها قرار دادم، يعني از نيكان برگزيده.

بر اين اساس، لعن دشمنان خاندان نبوت و امامت، علاوه بر اخباري كه ذكر شد، سيره معصومين عليهم السلام، بويژه حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام بوده كه فرمود: لا دعون عليك في دبر كل صلوتي؛ تو را بعد از هر نماز نفرين خواهم كرد، بر اساس اين آيه ي شريفه است:

(ان الذين يؤذون الله و رسوله لعنهم الله في الدنيا والآخرة و أعد لهم عذابا مهينا): [3] كساني كه خدا و پيامبر را آزردند، خداوند آن ها را در دنيا و آخرت لعنت مي كند و براي ايشان عذابي خوار كننده در نظر دارد.

به هر حال، خلافت و جانشيني بعد از رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم را با دسيسه و نيرنگ غصب كردند. آن مقام، توسط عده اي ربوده شد، خلافت و حكومت ظاهري بر مردم مسلمان و حاكميت اسلامي كه نبي مكرم اسلام صلي الله عليه و آله و سلم عهده دار آن بود، در ظاهر غصب شد؛ اما آن چه مسلم است، مقام و مرتبت معنوي آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم -كه بر تمام عالم گسترده شده - و ولايت تكويني را - كه بر تمام موجودات عالم دارند - در عالم واقع غصب نمي شود، و دست افراد از اين منصب و جايگاه الهي كوتاه است. اما با اين وجود، وجود نازنين حضرت علي عليه السلام از آن اعمال زشت و غاصبانه، نگران و ناخشنود بود، تا آن جا كه فرمود:

فصبرت و في العين قذي، و في الحلق شجا، أري تراثي نهبا؛ [4] يعني صبر كردم در حالتي كه چشمانم را خاشاك و غبار و گلويم را استخوان گرفته بود و ميراث خود را به تاراج رفته مي ديدم.

همان گونه كه امام حسين عليه السلام در لحظه اي كه تيري به پيشاني مباركش زده شد و خون به صورت مبارك حضرت جاري بود فرمود:

اللهم انك تري ما أنا فيه من عبادك هؤلاء العصاة اللهم أحصهم عددا و اقتلهم بددا و لا تذر علي وجه الأرض منهم أحدا و لا تغفر لهم أبدا؛ [5] خدايا تو مي بيني آنان را كه من در بين آن ها هستم از ميان بندگانت؛ اين ها گنهكارند. خدايا تو به حسابشان برس و به بدترين وضع آن ها را بكش و بر روي زمين احدي از آن ها باقي مگذار و هرگز آن ها را نيامرز.