مرحوم شيخ صدوق رحمه الله در كتاب علل الشرايع نقل كرده است كه عبدالله بن فضل هاشمي نقل مي كند به امام صادق عليه السلام عرض كردم: اي پسر پيامبر! چگونه است كه روز عاشورا، روز مصيبت و غم و حزن و گريه است، اما روز رحلت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم و روز شهادت فاطمه عليهاالسلام و اميرمؤمنان علي عليه السلام و امام حسن مجتبي عليه السلام چنين نيست؟

امام صادق عليه السلام فرمود:

روز شهادت حسين عليه السلام از حيث مصيبت از تمام روزها برتر است، چون اصحاب كساء كه پنج نفر بودند و عزيزترين مخلوقات خداوند بودند، با رحلت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم، علي و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام باقي ماندند و با وجود اين ها براي مردم تسلي خاطر و قوت قلب بود. وقتي فاطمه عليهاالسلام از دنيا رفت، وجود علي و حسن و حسين براي مردم قوت لب بودند. هنگامي كه اميرمؤمنان علي عليه السلام به شهادت رسيد، وجود مبارك حسن و حسين عليهماالسلام براي مردم تسلي خاطر و قوت قلب بود. وقتي كه امام حسن عليه السلام به شهادت رسيد، وجود امام حسين عليه السلام براي مردم تسلي خاطر و قوت قلب بود.

اما وقتي امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد، ديگر از اصحاب كساء كسي نماند، تا براي مردم تسلي خاطر و قوت قلب باشد، لذا رحلت امام حسين عليه السلام در حكم رحلت همه آن ها بود، هم چنان كه حياتش مانند حيات همه آن ها بود. بر اين اساس روز شهادت امام حسين عليه السلام بزرگ ترين روز


مصيبت است.

عبدالله بن فضل هاشمي مي گويد: عرض كردم: يابن رسول الله! چگونه وجود امام زين العابدين عليه السلام مانند پدر و جدش، موجب تسلي دل مردم نمي شد؟

آن حضرت عليه السلام فرمود:

آري! علي بن الحسين عليه السلام آقاي عبادت كنندگان و حجت خدا بعد از پدرش بر خلق بود، امام پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم را نديده و سخنانش را نشنيده بود و علم او به طور ارث از پدرانش به او رسيده بود، در حالي كه مردم، اميرالمؤمنين، فاطمه، حسن و حسين عليه السلام را با پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم ديده بودند، هرگاه به آن ها نگاه مي كردند، حال و خاطره آن ها با رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در دل مردم زنده مي شد، وقتي آن ها از دنيا رفتند، مردم مشاهده بزرگواران نزد خدا را از دست دادند و اين احساس فقدان در هيچ كدام آن ها جامع نبود، جز در فقدان امام حسين عليه السلام، زيرا آخرين آن ها بود كه از دست مي رفت. بنابراين، روز شهادتش بزرگ ترين روز مصيبت است.

عبدالله بن فضل هاشمي مي گويد: عرض كردم چگونه اين مردم روز عاشورا را روز بركت ناميدند؟ امام عليه السلام گريه كردند و بعد فرمود:

وقتي حسين عليه السلام به شهادت رسيد، مردم در شام، نزد يزيد رفتند، براي او اخبار درست كردند و از او هدايا و جايزه از مال دنيا گرفتند، وقتي به موضوع روز عاشورا رسيدند، آن را روز بركت ناميدند، تا مردم را از گريه و عزاداري و مصيبت غافل كرده و آن ها را مشغول شادي و سرور و تبرك نمايند. حكم خدا بين آن ها و ما حكم كند.