در دامن رسول كه برتر ز عرش بود

پيوسته بود نشو و نما تو يا حسين



مي گفت مصطفي كه حسين از من است و من

از وي، فداي عز و علاي تو يا حسين



جز جامه ي شهادت هر جامه دوختند

كوتاه بد به قد رساي تو يا حسين



جان دادي و به عهد وفا كردي اي شهيد

جان ها فداي عهد و وفاي تو يا حسين



گر خون بهاي خون تو خواهند روز حشر

خون خواه و خون بهاست خداي تو يا حسين



هرگز قفا نمي كني از خصم بد سير

گر خصم سر برد ز قفاي تو يا حسين



تو جان و مال، جمله نمودي فداي دوست

اي جان دوستان به فداي تو يا حسين [1] .