روزي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نشسته بود و نزدش امام علي بن ابي طالب عليه السلام بود. در اين هنگام امام حسين كه شش سال داشت، وارد شد. رسول خدا او را در آغوش گرفت و در دامانش نشانيد و ميان دو چشم و لب هاي آن حضرت را بوسيد.

امام علي عليه السلام عرض كرد: يا رسول الله! آيا شما پسرم حسين عليه السلام را دوست مي داريد؟

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: چگونه او را دوست نداشته باشم، در حالي كه عضوي از اعضاي من است.

(پس از آن كه آن دو بزرگوار مطالبي را فرمودند، نوبت به امام حسين عليه السلام رسيد تا به درخواست رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم براي شمردن فضايل خويش پاسخ دهد.)

امام حسين عليه السلام فرمود: من حسين بن علي بن ابي طالب هستم، مادرم فاطمه زهرا عليهاالسلام، سرور زنان عالم است و جدم محمد مصطفي صلي الله عليه و آله و سلم سرور همه ي فرزندان آدم عليه السلام است... من كسي هستم كه در گهواره جبرئيل هم زبان و هم سخن من و اسرافيل مصاحب من بود...

پس از آن كه امام حسين عليه السلام فضايلش را برشمرد، در آغوش حضرت علي عليه السلام پريد و علي عليه السلام را بوسيد و حضرت نيز او را در آغوش خود مي بوسيد و فرمود: خداوند، بزرگي، عظمت، شرافت، علم و صبر تو را زياد بگرداند و لعنت خداوند بر كساني كه به تو ظلم مي كنند اي «اباعبدالله» [1] .