«سلام» نام درختي است كه به دليل قوت و دوري از هر آفتي، سلام خوانده مي شود.

چون پيش از شريعت نبوي، خلق و خوي قبايل، كينه و سوء قصد بود، با گسترش آيين محمدي، افراد با سلام گفتن: به فرد مقابل اطمينان خاطر مي دادند كه خطري شما را تهديد نمي كند. [1] .

ولي در واقع حقيقت «سلام» دعايي است كه مسلمانان در حق يكديگر دارند و به وسيله ي آن از خداوند مي خواهند تا آنان را از خبائث و پليدي ها دور نگاه دارد.

با گسترش اسلام، «سلام» از سنت هايي شد كه مورد تأكيد دين قرار گرفت و تحيت ويژه مسلمانان گشت.

[1] پيش از اسلام، تحيت پادشاهان، «انعم صباحا» و «انعم مساء» بود. نيز تحيت مسيحيان دست بر دهان گذاشتن، و يهوديان اشاره به انگشت و تحيت مجوس، تعظيم بود؛ عرب «حياک الله» مي‏گفت و عجم «زي هزار سال».