«مراد از حسد حالتي نفساني است كه صاحب آن آرزو كند سلب كمال و نعمت متوهمي را از غير، چه آن نعمت را خود دارا باشد يا نه و چه


بخواهد به خودش برسد يا نه.» [1] خواص بيش از ديگران در معرض اين آفت هستند؛ زيرا منزلت اجتماعي آنها باعث مي شود كه دعوي برابري با رهبران جامعه را داشته باشند و بر آنها حسد بورزند. در تاريخ تمدن اسلامي، منشأ بسياري از فتنه ها و انحرافاتي كه به دست خواص به وقوع پيوسته، حسد آنها بوده است. اما توده ي مردم كه از آنها پيروي مي كنند از وقوف به انگيزه هاي مبتني بر حسد، عاجزند. [2] .