محور اصلي در مبارزه هاي پيش از انقلاب، فرهنگ بود و اكنون نيز بايد پيام فرهنگي و اعتقادي براي دنيا داشته باشيم. اداي اين مسؤوليت خطير بر عهده ي خواص جامعه، يعني عالمان، دانشمندان و روشنفكران است. در اين ميان هر كس آگاه تر است، مسؤوليتش نيز بيشتر است. اگر در جامعه اي اختلاف سليقه نباشد، آن جامعه به سوي فقر انديشه و خفقان پيش مي رود. اين اختلاف سليقه ها، منشأ رشد و بالندگي فرهنگي است. بايد زمينه ي لازم براي استفاده از ديدگاه صاحب نظران دلسوز فراهم آيد. چنين نباشد كه هر كس تريبوني به دست آورد، خود را بي نياز و برتر از ديگران بداند. اگر چنين شد، زمينه رشد فكري در جامعه فراهم نمي گردد. آگاهي بخشي به جامعه، رسالت بزرگ خواص است


كه رهبر معظم انقلاب نيز به آن اشاره دارند، آن جا كه مي فرمايند:

حادثه ي عظيم عاشورا از دو جهت قابل تأمل و تدبر است:

جهت اول، درس هاي عاشورا است؛ عاشورا پيام ها و درس هايي دارد، عاشورا به ما مي آموزد كه براي حفظ دين بايد فداكاري كرد.

جهت دوم، عبرت هاي عاشورا است، عاشورا صحنه عبرت است؛ انسان بايد به اين صحنه با تأمل نگاه كند تا عبرت بگيرد؛ يعني با مطالعه ي دقيق اين حادثه، عوامل سعادت يا شقاوت خود را بشناسد و برنامه ي زندگي خود را با توجه به درس ها و عبرت هاي عاشورا مشخص كند.

چه شد كه پنجاه سال از درگذشت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم امام حسين عليه السلام ناچار شد براي نجات جامعه از انحراف اين چنين فداكاري نمايد؟ جز اين بود كه جامعه اسلامي توسط حكام به انحراف كشيده شده بود؟ استكبار در زمان معاصر نيز دو راه براي ضربه زدن انتخاب كرده است، يكي راه ارعاب و زور و ديگر راه خدعه و نفوذ؛ وقتي راه اول مؤثر نيفتاد، راه هاي نفوذ را تقويت كرد.