اساس تفكر اسلامي بر توحيد و عدالتخواهي است. انسان مسلمان بايد با ستمگران مبارزه كند. اساسا هدف از برانگيختن پيامبران و فروفرستادن كتاب هاي آسماني اين است كه مردم عدالت را اجرا كنند و قسط را به پا دارند.

رهبر قيام عاشورا به صراحت در نامه اي به مردم كوفه مي فرمايد:

فلعمري ما الامام الا الحاكم بالكتاب القائم بالقسط الدائن بدين الحق الحابس نفسه علي ذات الله؛ [1] .

به جان خودم قسم كه امام و پيشوا تنها كسي است كه مطابق كتاب خدا داوري كند و دادگر و متدين به دين حق باشد و خويشتن را براي خدا به دين و عدالت مقيد سازد.

همين عدالتخواهي و آزادگي است كه رهبر قيام عاشورا را تا قيامت زنده نگاه مي دارد و آموزه هاي حياتبخش عاشورا را جاودانه مي سازد.

امام حسين عليه السلام در زماني كه نزديك بود عدالت و آزادي زير پاي تبهكاران نابود شود، نهضت پر فروغ عاشورا را بنياد نهاد. امام با قامتي افراشته در برابر ظلم ايستاد و شهادت را بر خواري و ذلت زندگي با ستمكاران و خودخواهان ترجيح داد و با رفتار خود نشان داد آزاد مردان


الهي هرگز تن به خواري نخواهند سپرد. امام نشان داد براي اجراي عدالت و حدود الهي و امر به معروف و نهي از منكر، تا سر حد مرگ، آماده فداكاري است.