بشر در هر گامي كه بر مي دارد بر سر دو راهي است، راه هوا و راه خرد. او مي تواند در هر كدام كه بخواهد قدم گذارد. راه هوا، آسايش، لذت هاي زودگذر، انتقام و كوتاه نگري را در پي دارد، اما راه خرد، به خوشبختي، سعادت و آينده نگري، مي انجامد. كسي كه راه هوس بگزيند از بشريت فروافتاده و به حيوانيت مي رسد و كسي كه خرد را برگزيند راه تعالي مي پيمايد. در كربلا، هم بازگشت به حيوانيت و پس روي هست و هم برآمدن به بلنداي انسانيت.

لقد خلقنا الانسان في أحسن تقويم - ثم رددناه أسفل سافلين؛ [1] .

ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم، سپس او را به پايين ترين مرتبه باز گردانيديم.

در كربلا، گروهي راه شهادت برگزيدند و زندگي جاوداني خواستند و


گروهي راه دل در پيش گرفتند و به هلاكت رسيدند. راه شهادت، راه آزادي و انتخاب است و اجباري در كار نيست. شهيد پيش از شهادت در هر دمي بر سر دو راهي است. اگر در نبرد با هوس ها پيروز شد، بر دشمن نيز پيروز خواهد شد.