برخي از مورخان مي گويند: وقتي در شب عاشورا سخن از شهادت به ميان آمد، مردم گروه گروه پراكنده شدند و امام را تنها گذاشتند. ولي واقعيت اين است كه در آن شب نه تنها هيچ كس از امام جدا نشد بلكه حدود سي نفر از نيروهاي دشمن نيز به ايشان پيوستند. [1] .


همه ياران در شب عاشورا با بيعت مجدد خويش اعلام وفاداري كردند.

حضرت عباس عليه السلام عرض كرد:

لا أرانا الله ذلك أبدا؛

خداوند هرگز چنين روزي را براي ما نياورد كه تو را تنها بگذاريم.

سپس مسلم بن عوسجه گفت: من تا آخرين قطره ي خون در راه تو خواهم جنگيد و اگر هيچ سلاحي نداشته باشم با سنگ و كلوخ به جنگشان خواهم رفت.

سعد بن عبدالله گفت: اگر هفتاد مرتبه كشته شوم و بدنم را آتش زده، خاكسترم را زنده كنند، باز هم دست از ياري تو برنخواهم داشت.

زهير بن قين گفت: دوست دارم هزار بار در راه تو كشته شوم و باز زنده شوم و جانم را فداي تو كنم. محمد بن بشير گفت: درندگان بيابان مرا قطعه قطعه كنند اگر دست از ياري تان بردارم.

امام نيز در برابر اين همه صفا و صميميت و پاكي و خلوص، با بياني زيبا و به ياد ماندني فرمود:

فاني لا أعلم أصحابا أولي و لا خيرا من أصحابي و لا أهل بيت أبر و لا أوصل من أهل بيتي، فجزاكم الله عني جميعا خيرا؛ [2] .

من اصحابي والاتر و بهتر از اصحاب خود نمي شناسم و خانداني نيكوكارتر و بهتر از خاندانم سراغ ندارم. خدا به همه ي شما جزاي خير دهد.

آري، سعادت در پيروي از رهبران راستين است. در جريان عاشورا، دلاور مردان كربلا با اطاعت همه جانبه از رهبري امام حسين عليه السلام به سعادت جاويد نايل آمدند. پيام فرهنگ عاشورا ولايت پذيري تا سر حد


جان است.